Fensfjord in Brazilië

Even een verslagje van mijn belevenissen hier in Alumar, Sao Luiz, Brazil.

Vanmiddag wilde ik gaan hardlopen. Even lekker om na ruim 5 weken op zee, weer eens de benen te kunnen strekken. Op zee zijn we namelijk beperkt tot de boxzak, touwtje springen, en een beetje opdrukken. Dat wordt overigens fanatiek gedaan, want de kapitein is weer eens gestopt met roken. Dit keer voor het echt, zegt hij zelf. Een stukje rennen buiten het terrein is dan lekker.

Dus, mijn snelste Delta Marine Crewing T-shirt en mn rubberen legging aangedaan, en naar de poort gerend. Bij de poort aangekomen, stopte mijn avontuur al snel. Het was namelijk niet toegestaan om (ook buiten de poort) te lopen. Deze site is van Amerikanen helaas, en die hebben van nature nogal wat moeite met logisch nadenken. Daar kunnen ze niets aan doen! Zit in hun dna, en ze hebben er zelf dus ook geen last van. Daarom is alles vergeven van regels, regels, regels en instructies. Zoals twee dikke sleepboten, verplicht voor het afmeren van een klein potje van 111meter.

Great writers, affordable prices, and maintained control during the writing process are all the benefits of using Essayup.com. https://essayup.com/term-paper Compared to our competition, we certainly rise above and do much more than they could ever dream.

Ik heb opnieuw de blaren op mn bek gepraat, maar helaas. Zoals; “Maar, er komt hier in uren geen auto langs, kan ik niet op de parkeerplaats of rond het securityhokje sprintjes trekken. Daar wordt ik ook moe van…”?! Nou gelukkig kon dat wel, bij hoge uitzondering! Maar……… dan moest ik wel de voorgeschreven kleding aandoen. Zoals……………? Veiligheidsschoenen, hesje, veiligheidsbril en een helm op!!!! IK MAAK DUS GEEN GEINTJE HE!!!

Ik kon een speciale taxi bestellen ($100,-) die me dan op grote afstand van de site zou brengen. Of terugkeren naar mn schip. Ik ben dus maar terug gegaan naar het schip. Rennend dat wel! Halverwege werd ik ingehaald door mn Italiaanse voorman met de auto. Kom, stap in… !!

Hij zegt: “ik heb toch gezegd kapitein dat hier niks mag… Fuc’n Americans”. Ja zeg ik, maar zeelieden worden tegenwoordig in elke haven als uitschot weggeduwd. Elke vorm van bewegingsvrijheid die ieder normaal mens wel heeft, wordt voor Jan de Zeeman, vaak onder ISPS of Safety voorschriften, geweigerd. Meestal zonder een fatsoenlijk alternatief (dus geen $100 voor een alternatieve bedrijfstaxi). Als wij soms niet tegen dit soort regels aandrukken, krijgen we niets meer voor elkaar.

Ga lekker zwemmen man!!! Ze zullen wel denken dat je gek bent, maar Gek zijn is niet verboden…. toch??

OK goed idee…. maar hoe zit het met krokodillen en haaien? Nee kapitein, die hebben we hier niet…. Verderop wel, maar hier niet. Kijk maar, die visserlui stappen toch ook gewoon in het water, en heb nog nooit van problemen gehoord.

Dus ik ben gaan zwemmen. Dmitriy in de MOB boot volgend, en vanaf het schip door de baai, en zo de rivier opgezwommen. Schoolslag, borscrawl, rugcrawl…. heerlijk…! De watertemperatuur is hier 28 graden! In de rivier ben ik weer in het bootje geklommen. Je weet tenslotte niet wat er allemaal in de rivier zwemt. Zo zijn we de rivier opgevaren. Een paar uur lang bij laag water. Was een bijzondere ervaring.

De Jungle hier kan ik het beste omschrijven als, dichte bossen, met veel diversiteit in de boomsoorten. Je ziet aan de kleur en bladstructuur dat er weer een andere groep bomen staat. Zo zie je middenin de bush een groep hoge palmbomen overal bovenuit steken. Ik heb niet veel verstand van groen, wel een beetje van blauw, dus soorten herken ik nauwelijks. Maar het ziet er prachtig uit. De vogels zijn erg bijzonder. Met name de kleuren zijn extreem helder.

Van hardblauw tot knaloranje en rood, tot pimpelpaars. Ook bijzondere strepen, zoals twee knalgele strepen op de vleugels van een soort grote roofvogel.

Vooral de intensiteit van de kleur is opvallend. Vandaar dat ik het met woorden als “knal en Pimpel” uitdruk. Langs de waterkant, overal kleine groepjes Flamingo’s of varanten op onze reiger. Van groot tot klein, Wit, paars, blauw, roze, oranje en rood. Prachtig gezicht…!

Er zijn veel roofvogels hier. We denken zelfs de grote zeearend te hebben herkend. Ik had helaas geen verrekijker in het MOB bootje bij me. Het voelde een beetje spannend, om al varend op de rivier, zo’n groep met grote roofvogels boven je te zien mee cirkelen. Het deed me een beetje aan de gieren van de bekende cowboy films denken.

Behalve vliegende vissen, en krabjes hebben we niet veel zien zwemmen hier. De vliegende vissen zijn bijzonder. Tijdens het varen komen er honderden uit het water, en is al het water rondom je vergeven van de stuiterende vliegende visjes. Hadden we al dagelijks vliegende vissen op zee gezien, waren deze riviervissen duidelijk anders. De zeevis heeft twee vleugels en kan daardoor behoorlijk ver zweven. We vonden ze dagelijks aan dek, als ontbijt. Deze rivier visjes hebben géén vleugels, maar slaan met hun staartjes op het water.

We zagen twee kleine beerachtig beestjes naar de waterkant lopen, om te drinken. Bijzonder, want het water is hier nog zout of brak. Uiteindelijk hebben we er 10 tallen gezien. Ze kwamen nieuwsgierig uit het bos gelopen, om naar ons te kijken. We zijn toen maar gedraaid en teruggevaren. De rivier hield bijna op, en met al die dieren zo dicht bij waren we bang dat er een in de boot zouden springen. Geen zin om hondsdolheid oid op te lopen, van een dierenbeet.

We zijn er nog niet achter welke dieren dit zijn geweest. Het zat een beetje tussen een wasbeer en een aap in. In ieder geval, een beer of aap van een voor ons onbekend merk. We zijn teruggevaren naar de baai, en vandaar ben ik weer naar het schip gezwommen. Dmitriy heeft ook nog even gezwommen om af te koelen.

We werden weer opgewacht door de bemanning, die klaar stond om het bootje op te takelen. Kokkie had aan dek een tafeltje en stoeltjes in de schaduw klaargezet, en we hebben aan dek gegeten. Erwtensoep, want dat vind de kapitein zo lekker.

Wat een heerlijke dag, en wat een super bemanning!