Welkom aan boord! – Van een van onze zeevarenden

Welkom aan boord!

Zit in de trein, ben op weg naar Schiphol. Iemand ophalen. Iemand van ver weg. Ik ken haar al jaren; via via via via en het begin was via een boot. En zo gaat
het vaker. Een boot begint als werk maar brengt je vaak in andere richtingen dan dat de boot je letterlijk gebracht heeft.

Maar al het begin is moeilijk, zeker op een nieuwe boot. ‘Welkom aan boord!

Een boot is vaak als een kleine gemeenschap. Het is geen vriendenclub maar wél vaak een redelijk hechte gemeenschap. Daar kom je niet zo één, twee drie
tussen, daar moet je wél wat voor doen. Namelijk, de eerste dagen doorkomen, goed je werk doen, sociale praatjes houden en gewoon in je achterhoofd houden
dat binnen no-time jij óók thuis bent op je nieuwe boot.

Want opeens ben je thuis. Kijk je niet meer verbaast rond waar je nou eigenlijk in godsnaam terecht bent gekomen. Kraak je niet meer je hersens om de namen
van al die nieuwe collega’s te onthouden en wordt je opeens niet meer genegeerd tijdens de koffie. ‘Welkom aan boord, maar nu menen we het écht!’.

Na ruim 6 jaar op een ‘vaste’ boot gevaren te hebben had ik de eer om als ‘nieuwe’ op te stappen. Best spannend; niet voor het werk op zich, maar meer
omdat ik mijlenver uit m’n comfort-zone was. Gelukkig ken ik het spel, heb het vaker gespeeld en wist dat het heus wel goed zou komen. Vooruit kijken en niet
teveel terug.

En goed kwam het. Zelfs meer dan dat; heb een geweldig toffe reis gemaakt!
Na jaren op ‘routine’ best goed om eens een andere kijk op zaken te hebben. Best goed om weer eens met andere collega’s te werken. Best goed om te zien dat het
gras aan de overkant ook best een mooie groene kleur heeft.

De reis is weer afgelopen; of ‘gedaan’ zoals de Zeeuws Vlamingen zeggen. Helaas eigenlijk; hoop er snel weer terug te komen. Had het naar m’n zin aan boord, ben
een ervaring rijker en wie weet wat deze boot mij in de toekomst gaat brengen.
Sommige gaan het archief in als leuke herinnering. Sommige, héle sommige, gaan in het vakje ‘bedankt voor de ervaring en vaarwel’. Maar de meeste boten
brengen je vaak weer in nieuwe richtingen. Want een reis is meestal nooit écht voorbij als je bent afgemonsterd.

Dus ja, ik zit in de trein dit te typen. Een ‘via via boot contact’ ophalen. Die boot is van tien jaar geleden, het ophalen is van nu. Zal m’n laatste reis ook nog
een staartje krijgen? Géén idee, vraag het me over een jaar of tien nog eens…

Maar dat het gaaf was weet ik nu al.

‘Voorover en bijhouden’; die ervaring pakt niemand mij meer af.

Daar ging die kraan! Hoppa!